2 minuten stil

Op 4 mei zijn we 2 minuten stil.
Als je heel goed luistert hoor je de roep uit het verleden.
Dat het nooit meer gebeuren mag, dat wat er toen gebeurde.
Dan denken we aan de doden die zijn gevallen, dat we ze ontzettend missen en
hoe erg het allemaal was.

Op 4 mei zijn we 2 minuten stil.
Als je heel goed luistert hoor je duizenden mannen, vrouwen en kinderen.
Ze bonzen op de gesloten deuren van het continent, op de vlucht voor dat wat ook ooit hier was.
Ook hoor je hoe vaten-bommen vallen op kinderziekenhuizen.
Onze straaljagers vechten om de dreiging voor ons alleen te verslaan maar laten het kwaad voor de ander gewoon bestaan.

Op 4 mei zijn we 2 minuten stil.
Nooit meer het geluid van marcherende laarzen door de straten.
Nooit meer gerichte haat? In vrijheid kunnen leven dat is waar het ons om gaat!

Maar als je heel goed luistert klinken de passen van Pegida op de pleinen van de stad.
In de dorpen stenen door de ramen, als protest tegen een AZC.
In de zaaltjes klinkt: 'minder, minder, minder' en onze vrijheid van meningsuiting wordt misbruikt.

Kritiek op symbolen uit een fout verleden, het wordt weggehoond.
Over de ruggen van onze kinderen wordt ontkend en wordt de historie verschoond.

Op 4 mei zijn we 2 minuten stil.

Om van geschiedenis te leren en te voorkomen dat het zich herhaalt.

Maar veel van de geschiedenis heeft de geschiedenisboeken nooit gehaald.

Alleen de blanke zwarte dagen tellen, de rest is allang passé. Hoe we slaven dreven, hoeven we onze kinderen niet te vertellen. Dát verhaal, dat telt niet mee.

Op 5 mei vieren we de vrijheid, de onze wel te verstaan.
Binnen de lijntjes op de landkaart is het een heerlijk vrij bestaan.
Als drinkend en al feestend dansen we en zingen we luid.
En overschreeuwen daarmee al het andere onwelgevallige geluid.